Manado, de grootste stad van noord Sulawesi. Dat hebben we gemerkt. Net alsof je op de A1 van Deventer naar Apeldoorn vaststaat, zo was de reis van het vliegveld naar het hotel. Gekkenhuis! Meer dan een uur over slechts een paar kilometer. Nu is Manado verder geen stad met palmbomen en andere tropische verrassingen, dus waarvoor de file er was weten we ook nog steeds niet. We hoorden dat het altijd vaststaat.

Wat doe je in zo'n stad..? Een reisbureau bezoeken voor een ticket naar Kuala Lumpur met AirAsia, de Ryanair van Zuidoost Azie. En geholpen worden door een team van het reisbureau die echt alles goed hebben geregeld. Zo kregen we het telefoonnummer van mister Jonas, chauffeur / gidsvoor een rondtocht over het schiereiland.

Het eerste idee was een bezoek brengen naar de eilandengroep Bunaken. De ruwe zee en de tropische regenbuien gooiden roet in het eten. Het werd ook door verschillende Indonesiers afgeraden.Dus een tocht met mister Jonas naar de kust, de jungle en vulkaanmeertjes.

Tomohon: de stadligt in de bergen vlakbij de vulkaan Gunung Lokon waardoor de temperatuur aangenamer is dan in Manado. Lieflijk leuk plaatsje, ja dat dachten we echt. Totdat we de markt bezochten. Verse hond, vleermuis en rat als specialiteit bij de slager. Met elke hond die we daarna zagen kregen we medelijden. De prijs stijgt met chinees nieuwjaar en een teefje is duurder dan een reu. Er zijn geen hondenboerderijen, de honden worden gewoon gestolen bij de mensen thuis 's nachts.

Vlakbij ligt het vulkaanmeer Danau Linow. Wat een heerlijke rustige omgeving aan een ontzettend mooi meer. De plaats was zo mooi dat de pisang goreng nog lekkerder smaakte. Indonesiers gaan er vaak heen vanwege de geneeskrachtige werking van het (zwavel) water.

In de buurt van de vulkaan liggen verschillende dorpjes. Een van de dorpjes is het pinda-dorp. Voor elk huis liggen pinda's te drogen in de zon. Enkele bewoners roosteren de pinda's in een grote 'wokpan' met zand. Mmmmm, 1,5 kg verse pinda's gekocht voor ong 70 eurocent. Aan het meer Danau Tondano de pinda's gegeten met 3 indonesische jongentjes (ze waren aan het spelen met levende vogels die ze hadden gevangen met een katapult).

Zover vanaf Nederland en nog verhalen horen over het koninklijk huis. Beatrix en familie hebben het volgende dorpje, Airmadidi ook bezocht. We kunnen het voorstellen. Het bloemendorp met historische graven, Waruga. De lichamen van de overlevenden werden zittend in een steen (graftombe) gezet.

Deze eerste dag overnachtten we in Batuputih, vissersdorp aan zee in hostel Mama Roos. Strand, zee en zon! Strand: zwart vulkaanzand / Zee: Molukkenzee / Zon: heel veel tot ca zes uur 's avonds, dan komt de nacht.

Afgesproken met een gids van Mama Roos hostel om de volgende dag 's morgens om half vijf weg te gaan naar het Tangkoko National Park, om er bijna 100% zeker van te zijn de Tarsiers te zien (apensoort van ca 10cm groot). De Tarsiers apen gaan tegen zonsopgang als groep grote bomen in om te slapen. In een keer kwamen verschillende apen op 2 meter hoogte springend van tak naar tak langs.

Een boswachter vertelde dat verderop een apenfamilie Makaken te zien is (ca 200 apen). Wat een lieve apen. Na hun ontbijt in de bomen (wij maar wachten....) trok de groep verder het bos in. Overal apen om ons heen met wie wij meeliepen. Soms op nog geen meter afstand. De jungletocht werd goed afgesloten met 2 toekannen in de lucht en bomen.